Το τέλος του γάμου και τα παρεπόμενά του

           

Ο έγγαμος βίος δεν είναι πάντα ιδανικός και, σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, είναι αλήθεια αυτό που λέγεται, ότι «Δεν είναι όλοι οι γάμοι ευτυχισμένοι». Πολύ συχνά διαπιστώνονται ανυπέρβλητα προβλήματα, τα οποία μπορεί να είναι από τα πιο απλοϊκά, όπως η διαπίστωση μεγάλης διάστασης και απόκλισης των χαρακτήρων, έως και τα πιο σοβαρά, όπως τα δυστυχέστατα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας. Πώς όμως επέρχεται η νομική λύση του γάμου, ποιες επιλογές έχουν τα μέρη και ποια ζητήματα πρέπει να ρυθμιστούν παράλληλα;

Κατ’ αρχάς, υπάρχουν δύο τρόποι λύσης του γάμου: το συναινετικό διαζύγιο και το διαζύγιο κατ’ αντιδικία.

Όσον αφορά το συναινετικό διαζύγιο, είναι η ταχύτερη διαδικασία λύσης του γάμου, αφού πλέον δεν απασχολούνται τα δικαστήρια, αλλά όλη η διαδικασία διενεργείται μέσω συμβολαιογράφου. Τα δύο μέρη, εκπροσωπούμενα από τους δικηγόρους τους, δηλώνουν τη συναίνεσή τους για τη λύση του μεταξύ τους γάμου, με την υπογραφή Ιδιωτικού Συμφωνητικού. Το Συμφωνητικό αυτό ρυθμίζει (υποχρεωτικά) και όλα τα ζητήματα επιμέλειας, επικοινωνίας και διατροφής, ενσωματώνεται στην αντίστοιχη Συμβολαιογραφική Πράξη και σε 10 μόλις ημέρες επέρχεται η λύση του γάμου!!! Μετά τη σύνταξη της Συμβολαιογραφικής Πράξης, αυτή κατατίθεται στο Ληξιαρχείο, οπότε και τυπικά λύεται ο γάμος.

Αντίθετα, το κατ’ αντιδικία διαζύγιο σημαίνει προσφυγή στη δικαιοσύνη, ήτοι στο δικαστήριο, το οποίο καλείται να ρυθμίσει τα ζητήματα επιμέλειας, επικοινωνίας και διατροφής και να σταθμίσει τα επιμέρους συμφέροντα, ιδίως δε αυτά των ανήλικων τέκνων, εφ’ όσον υπάρχουν.

Σημειωτέον ότι πλέον δεν απαιτείται να έχει προηγηθεί χρονικό διάστημα έγγαμης συμβίωσης προτού ζητηθεί το διαζύγιο.

Η επιμέλεια των τέκνων χορηγείται στον έναν εκ των δύο γονέων κι ανατίθεται στο γονέα που το δικαστήριο κρίνει ότι είναι προς το συμφέρον του τέκνου να διαμένει. Μολονότι η νομική πραγματικότητα στην Ελλάδα, αλλά και παγκοσμίως, προκρίνει κατά κανόνα τη μητέρα στην απονομή της επιμέλειας, σε ορισμένες περιπτώσεις, όπου κρίνεται ότι αυτή δεν είναι ικανή να αναλάβει τα καθήκοντα της επιμέλειας και της ανατροφής των τέκνων, τότε η επιμέλεια και η διατροφή μπορεί να ανατεθεί και στον πατέρα. Κατά κανόνα, τα δικαστήρια λαμβάνουν υπόψη και τη γνώμη των τέκνων, εφ’ όσον αυτά είναι αρκετά ώριμα.

Ιδιαίτερα σημαντικό κρίνεται το ζήτημα της διατροφής. Διατροφή μπορεί να ζητηθεί όχι μόνον για τα ανήλικα τέκνα, αλλά και για την εξασφάλιση του ενός εκ των δύο συζύγων, όταν δεν είναι δυνατό αυτός/ή, κατόπιν του γάμου, να εξασφαλίσει ο ίδιος τη διατροφή του. Παράγοντες που λαμβάνονται υπόψη είναι η ηλικία, η υγεία, η εκπαιδευτική κατάρτιση και η επαγγελματική εμπειρία. Εφ’ όσον υπάρχουν ανήλικα τέκνα, ο γονέας που δεν διαμένει με αυτά, οφείλει να καταβάλει διατροφή, ώστε να συμμετέχει στα έξοδά τους. Η διατροφή μπορεί να συμφωνηθεί, ακόμη και στην αντιδικία, συναινετικά, ενώ αν υπάρχει διαφωνία, η ταχύτερη λύση είναι η διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, ενώ δύναται το ενδιαφερόμενο μέρος να καταθέσει αίτημα χορήγησης προσωρινής διαταγής, η οποία εκδίδεται μέσα σε λίγες μόλις ημέρες. Το ζήτημα μπορεί να διευθετηθεί και μέσω τακτικής αγωγής, για την πληρέστερη και αποτελεσματικότερη δικαστική προστασία.

Στο ενδεχόμενο που ο υποχρεούμενος προς καταβολή διατροφής, ήτοι αυτής που είτε συμφωνήθηκε είτε ορίστηκε από το δικαστήριο, αμελεί την κατάθεσή της, ο δικαιούχος δύναται να προχωρήσει σε κατάσχεση μισθού (ή σύνταξης) εις χείρας τρίτου, συνήθως του εργοδότη, σε κατάσχεση άλλου εισοδήματος, όπως ενοικίου, ακόμη δε και να προχωρήσει σε αναγκαστική εκτέλεση κατά της κινητής ή ακίνητης περιουσίας του υπόχρεου. Σημειώνεται ότι η παραβίαση της υποχρέωσης διατροφής συνιστά και ποινικό αδίκημα.

Τέλος, υπάρχει το ενδεχόμενο, κατά τη διάρκεια του γάμου, η περιουσία του ενός εκ των δύο συζύγων να αυξηθεί σημαντικά, χάρη στη συμβολή του άλλου. Έτσι, μετά τη λύση του γάμου, να επιδιωχθεί η λεγόμενη συμμετοχή στα αποκτήματα, για να διεκδικηθεί η συμβολή του ενός συζύγου στην επαύξηση της περιουσίας του άλλου. Αυτή η συμβολή δεν είναι απαραίτητα οικονομική, αλλά μπορεί να αφορά και παροχή  υπηρεσιών. Κλασσική περίπτωση είναι αυτή όπου η σύζυγος, αναλαμβάνοντας το νοικοκυριό και την ανατροφή των τέκνων, επιτρέπει την απρόσκοπτη οικονομική και περιουσιακή ανάπτυξη κι εξέλιξη του άλλου συζύγου, οπότε και δικαιούται να διεκδικήσει το «μερίδιό» της. Σε κάθε περίπτωση, κατά τεκμήριο, η συμβολή αυτή συνίσταται στο 1/3 της αυξητικής διαφοράς της περιουσίας.

Πρέπει να επισημανθεί ότι, με εξαίρεση το συναινετικό διαζύγιο, όλα τα ανωτέρω ζητήματα υπάγονται στις οικογενειακές διαφορές, κι ως εκ τούτου, πριν από την προσφυγή στα δικαστήρια, είναι υποχρεωτική εκ του νόμου η διενέργεια της Υποχρεωτικής Αρχικής Συνεδρίας Διαμεσολάβησης μεταξύ των μερών, ώστε να επιδιωχθεί η συναινετική επίλυση της διαφοράς. Η συνεδρία αυτή μάλιστα είναι προϋπόθεση του παραδεκτού για τη συζήτηση της υπόθεσης στις δικαστικές αίθουσες!

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο -διαμεσολαβητή για αποφυγή πλειστηριασμών και ρύθμιση δανείων στα τηλ: 210 8811903, 6932455478.  .